• oturduğumuz mekanda getirilen menüdeki fiyatları yüksek bulunca kalkıp gitme iradesine sahip olmaktır. ben bunu tek başıma gittiğimde bile yapamıyorum, yanımda biri varsa aklımdan bile geçiremem. seve seve öderim hesabı, mekana da bir daha uğramam.
  • avrupa'da çok lüks bir kafeye oturdum. pahalı olduğunu biliyordum ama ne kadar pahalı olabilirdi ki? menüyü istedim. sıradan bir kahve 24 euro! bir fincan kahveye 180 lira bıraksam 3 ay uyuyamazdım. ama fakir gibi çıkıp gidemezdim de. garson tepemde dikilmiş sipariş bekliyor. abuk subuk şeyler sordum var mı diye. orospu çocuğu ne sorsam var efendim diyordu. sonunda bana sade bir türk kahvesi getirin lütfen dedim. bizde bulunmuyor dedi. derin bi nefes aldım, lütfen menünüze ekleyin deyip kalktım. kurtulmanın verdiği gazla saçmaladım, garson da menümüzü sana mı soracaz am biti der gibi baktı ama bişey demedi.

    türk kahvesine de var deseydi bayılma numarası yapacaktım.
  • (bkz: öz güven)
  • yurtdışında böyle bir zorlama olmadığından girişe menü ve fiyatlar yazılır, herkes hesabını yapar ona göre oturur. özgüven denilen şark kurnazlığına mahkum olmamak.
  • pek çok kere yaptığım eylem. yapmak özgüven değil hesabını bilmeyi gerektiriyor bence. ayrıca para kolay kazanılmıyor, harcadığınız şeye değsin. sunulacak hizmet ve getirilecek ürünün sizdeki değeri ile menüdeki fiyatlar arasında çok fark varsa kalkıp başka bir yere gidin.
  • kimin ne diyeceğine takılan insanların özgüven olarak adlandırdığı tüketici davranışı. doğrudan muhattap olduğum mekanin sahibi ise fiyatlari eleştirim calisanlarin olduğu daha büyük bir işletme ise açıklama bile yapmadan kalkar giderim.
    not: zamanında bu işleri yapmış biri olarak oradaki çalışanların anlayışla karşılayacağını düşünürüm eğer arkamdan sallanacagini düşünüyorsan zaten yanlış mekan secmisimdir
  • bunu gram dert etmem ve baktım gerçek anlamda yüksek fiyatlar ise üşenmeden sıkılmadan kalkar giderim. ayrıca sadece yeme içme mekanlarında değil çoğu alışveriş yerlerinde yaptığım olaydır.

    işin içinde mecburiyet yoksa tabi ki.
  • mekân sahipleri fiyatları kapıya yazmama özgüvenine ya da en azından menüyü okunacak bir yere yazmama özgüvenine sahipseler sizin de kazık yememek için apar topar orayı terk etme özgüvenine sahip olmanız gerekir.
  • ben bunu bir kez yaptım. arkadaşlarım şehir dışından gelmişlerdi, şehrin en meşhur yerlerinden birine götürdüm. oturduk menüler geldi falan derken 3 saniye bi sessizlik oldu ve bakışlar birbirine kenetlendi. misafir olanlardan biri hadi kalkalım deyince kalktık. misafire karşı mı gelseydim? *
  • bi kez başıma geldi. şimdi neresi oldugunu unuttuğum bi mekana girdik havalı havalı. deli gibi açız. mönü geldi ve her şey , benim antakyada bi sülalemi doyuracak pahalılıkta . sesimi çıkarmadım arkadaşımı bekliyorum.

    arkadaşım kalkalım desem kızar mısın kazıklanmayalım dedi. yoo yooo hiç sorun değil dedim.
hesabın var mı? giriş yap