ailesiyle yaşayan 25 yaş üstü insan

• doğru yolda olmak için, ailesi ile aynı şehirde yaşıyorsa, ekstra kira yükü omuzlamanın gereksizliğinin farkındadır.
  kimseye yalnız yaşıyor diye madalya vermiyorlar.
  maddi kısmını geçtim herşeyden önce eve geldiğinde seni koşulsız şartsız seven insanlar ve sıcak bir tas yemek bulabilmek zaten hiç bir şeyle kıyaslanamaz bile.
• şüphesiz ailesinden uzak yaşamayı özgürlük veya büyük adam olmak sayıp bir sürü küçük beyinli yada asalak adamla yaşayan adamdan daha akıllı ve zeki adamdır
• bu konuyu kompleks haline getirmemesi gereken kişidir. aileden uzak veya bağımsız yaşamak pek bir bok değildir.
  
  önemli olan kimlerle yaşayıp yaşamadığın değildir. şunlardan biri veya birkaçı eksikse bir sıkıntı olabilir anca:
  
  işin var mı? ailenle aynı evde kalıyorsun tamam ama en azından hala baba parası yemeyecek durumda olmak gerekir.
  
  sosyal ortamın var mı? sosyal ortamdan kastım feys tivit muhabbetleri değil. haftada en az 1 kez dışarı veya çok zorlarsak ayda 3-4 kez dışarı çıkacak bir ortamın var mı?
  
  sevgilin var mı? yoksa da siktir et. ama olursa iyi olur tabii.
  
  bunlar dışında ister ailenizle yaşayın, ister arkadaşlarınızla, ister yalnız yaşayın. it doesn't fark. komplekse gerek yok.
• belki iş bulamamıştır parası yoktur.
• gerek üniversitede olsun gerek iş dolayısıyla olsun yıllarca ailesinden uzak kalan bir insan olarak diyebilirim ki mutlu insandır.
  seni gerçekten karşılık beklemeden seven, sana değer veren, gece hastalansan 25 yaşında olsan dahi kalkıp neyin var diyen birilerinin olması, iş dönüşü kapıyı açan bir güleryüzün bulunması ve insan daha ne ister ki...
• hele ki ailesi kendiyle birlikte kalkıp istanbullara geldiyse şanslı insandır. okulu bitireli 4 sene oluyor, üniversiteyi de ailemin yanında okumuştum. sonra istanbulda iş buldum, seninle gelelim mi dedi annem, gelin dedim. iyi ki de demişim. ne çılgın bi gece hayatım var ne de aman kapım açık sıçayım gibi bi derdim. işten geliyorum yemek hazır, çamaşırlar yıkanmış. kazandığım cebimde kalıyor. hoş bunlar olmasa da sadece yanımda oldukları için mutluyum. tek çocuk olduğumdan onları boynu bükük bırakmak istemiyorum belki de. hala arkadaşımda kalmak için izin istiyorum. ama erkek arkadaşım yemeğe gelip bizde kalabiliyor. ne kezbanım ne de asosyal. tam 25 senedir ailemleyim, allah onları başımdan eksik etmesin.
• annem ve babamdır. dedem ve ninemdir. eniştem ve halamdır. yengem ve dayımdır.
• eve gelirken ekmek alma ihtimali yüksektir.
• benim.
  napayım anamı babamı evden mi kovayım ?
• 7 sene izmir'de 1.5 sene abd'de yalniz yasadiktan sonra ulkeye donusten sonra izmirdeki evimi de satmis oldugumdan dolayi, 2 aydir maruz kaldigim durumdur. malesef ki tek yasamaya alistiktan sonra daha bi yorucu ve bunaltici olmaktadir her ne kadar ailem bana karismasa da olmamaktadir, insan rahat edememektedir. neyse ki 1.5 ay sonra egitimim icin abd'ye donecegim icin bitecek durumdur ayni zamanda.
  
  edit: imla.