• birinin ya iyi tanınmayan ve idealize edilen halini özlemektir ya da ağır manipülasyona maruz kalmışsınızdır, love bombing evresine özlem duyuyorsunuzdur. her iki türlü de o "ilk hali" hiç var olmadı.
  • birini değil de kendimi tanıdığım ''o'' halimi özlüyorum
  • o kadar özlüyorum ki... en yakın arkadaşım zamanla topluma uydu, robotlaştı sanırım, o benzersiz ruhunu kaybedip tam bir npc oldu. ben de tam tersi, hiçbir şeye boyun eğmeyen asi bir ergen gibi (!) kaldım ve bunun hakkını vererek yaşıyorum. hangisi iyidir, hangisi ne kadar kötüdür tartışmıyorum, kaçınılmaz sonuç olarak yolları ayırdık elbette ama içimdeki o koca boşluk dolacak gibi değil. ben şu lanetli düzene bir kardeş kurban verdim, inanın hala yüreğim sızlıyor.

    (bkz: en yakın arkadaşın npc çıkması) *
  • kendimin ilk tanıdığım halini özlüyorum ben, bir yerde ipin ucunu kaçırmışız gibi, kaset gibi tekrar sarma ihtiyacı duyuyorum.
  • aslında o hep öyleydi biz kusurları görmezden geldik.
  • genelde insanların ilk tanıştıklarında gerçek hallerini göstermemesinden kaynaklıdır. samimiyet arttıkça bazı negatif davranışlar gözlemlenebilir.
  • ilk halinde de iş yokmuş biz abartmışız, bir anlık boşluğa denk gelmiş galiba
  • herkesi ilk tanıdığım haliyle özlerim ben. gerçekten var olduğunu sandığım güya güzel insanı, henüz maskenin arkasındakini göremiyorken sevdiğim haliyle özlerim..
    sonra o saflığı, inanmış, güvenmiş olmayı özlerim.
    maskeler düşünce çirkinlik saçılır ortaya. yollar ayrılır, herkes gider. gitmeyen de gitmiştir kalbimde..
    geriye ben kalırım. bir de özlemler.. "dört tarafı yalanlarla çevrili insan parçasıyım ben." diyordu edip cansever.. "adım yalnızlık."
  • aynaya baktığımda hissettiğimdir.
  • belli bir evreden sonra gerçekleşir genelde bu tür hisler. bir dostundaki değişimi fark edersin ya da hayatındaki sevgilinle olan sizi siz yapanların ortadan kalkışını fark edersin. acıtır, özlersin. ama en vurucu, yaralayıcı olan ebeveyndeki değişimdir. yaşlılık önlenemez bir şey sonuçta ve elbette değişim de. kendini bildin bileli ilk bağ kurduğun insandaki değişim kadar sarsıcı bir özlem bilmiyorum. kanıksadığın, bildiğini sandığın tüm ezberlerin bozulması hem bir özlem hem de bir yalnızlık hissi yaratır.
hesabın var mı? giriş yap