şekerpare (film)

• annem ve babam çalışan insanlar olduğu için küçükken bazen dedemlerde kalırdım. rahmetli misafir odasını kendine televizyon odası yapmış, sallanan sandalyesine oturup çıtır çubuklarıyla keyif çatardı kendince. filmin detaylarını hatırlayamayacak kadar küçüktüm. ama ne zaman televizyona şekerpare çıksa dedem bana “şekerpare güzel mi?” diye sorardı. ben de “evet güzel.” derdim televizyona bakarak. sonra “alayım mı şekerpareyi kendime?” derdi gülerek. ben de “anneannem nolcak dede?” derdim. sonra da onu atarız vs. tarzı şeyler derdi gülerek. ben de olmaz dede diye çıkışırdım. sonra anneannemin yanına giderdim korkarak. üzülecek diye bi şey de diyemezdim. içimde “ya dedem şekerpareyi alırsa!” diye bi tedirginlikle öyle sessizce otururdum. şimdiki aklımla komik geliyor yaptığı, adam iyi eğlenmiş benle diyorum ama yine de şakasıyla beni güvensiz duygulara soktuğu da su götürmez bi gerçek.