işsizlik

• çıkış yolu bulamadığınız dipsiz bir çaresizlik kuyusu.
  biraz önce mülakattan çıktım. aştide otobüs beklerken yazıyorum bunları.
  daha önce de aynı kurumda mülakata girmişliğim var.
  başka başka kurumlarda da sınavlara, mülakatlara girdim.
  hiçbirine öyle büyük umutlarla gitmiyorum zaten.
  hemen hemen hepsinde ortada bir tiyatro var ve biz bunu oynamakla mükellefiz havası var zaten.
  kimi iyi oynuyor kimi kötü. en azından şimdiye kadar yalandan da olsa biraz saygı gösteriyorlardı.
  bilmeyenler için mülakat şöyle bir şey.
  toplantı odasında birkaç kelli felli abi oturuyor bir de sekreter var.
  içeri giriyorsunuz. klasik kendini tanıt muhabbetleri. sonra fanustan kağıt çekiyorsunuz. bazen tek fanus bazen birden fazla. genel kültür için ayrı alan için ayrı kurum için ayrı gibi. kağıtta soru numaları ve/veya sorular yazıyor.
  okuyup cevaplıyorsunuz. genelde de kendileri birkaç soru soruyor mezun olduğunuz alanla ya da başvurduğunuz kadro ile ilgili.
  az önce çıktığım mülakattan daha ciddi backroom casting couch videoları izlemişliğim var.
  selam veriyorsun almıyorlar. soruyu okuyorsun dinlemiyorlar. cevap veriyorsun soru neydi diyorlar.
  soruyu tekrar okuyorsun gene dinlemiyorlar.
  kurul başkanı zaten tiktok batağına mı düşmüş keşfette mi geziyor napıyorsa kafası sürekli telefonda o malum tek parmak kaydırma hareketini yapıyor.
  lan zaten mülakat dediğinin en uzunu 5 dk sürüyor.
  5 dk insanlık gösteremiyor musunuz.
  zaten üç aydır az bir umutla hayattayım böyle şeyler yaşayınca niye hayattayım diyorum artık.
  benim iddiam en iyi aday benim o kadrolara en çok ben layığım değil.
  elbette benden iyileri var daha çok hak edenler var.
  asil listesine giren herkesin dayısı var da diyemem.
  illaki vardır kimsesi olmadan giren o kadrolara haklarını yemek istemem.
  ama birader insan bir yüzüne bakar karşısındaki kişinin.
  lan yapacağınız şey 5 dk insan taklidi yapmak.
  çok zor olduğunu düşünmüyorum bunun.
  yüzünüzde güller açsın gibi bir beklentim de yok.
  tavuğunuza kışt mı dedim.
  naptım olm ananıza bacınıza ölmüşlerinize mi sövdüm.
  gerçi sövsem en azından bir kafanızı kaldırıp bakardınız da sövmeye bile gücüm yok.
  ----
  aklıma geldikçe yazacağım daha buraya
  lan bak hadi ben ankara'ya yakın sayılan bir yerden geliyorum aynı gün git gel yapabiliyorum zor da olsa.
  sadece bu gel git işi 500-600 lira.
  bak hiçbir şey yapmadım ne ankarada kaldım ne yedim içtim.
  sadece ankaraya geldim gittim, bu.
  bu mülakatlar için insanlar nerelerden geliyor hiç mi düşünmüyorsunuz.
  gelenlerin çoğu yirmilerinin ortalarında otuzlarının başında insanlar.
  çoğu zaten işsiz.
  çalışanlar da asgari ücret ya da ona yakın kazanan insanlar.
  çalışıyorsa zaten izin almak için eğilip bükülüyor patronun karşısında.
  patron bir izin verir iki izin verir sonra koyar kapının önüne her istediğinde izin mi verecek.
  işsiz adam zaten beş liranın hesabını yapıyor.
  ---
  bu saçmalığın bir üst versiyonu da zaten kpss puanı olan insanlara mini kpss yapıp bir de onun için para almak.
  insanlar kpss denen şeyden iyi bir puan almış gelmiş.
  en kötü alan 85+ almış.
  maliyesini yapmış iktisadını yapmış tarihini yapmış almış işte sen bunların kpss de ölçülmeyen neyini ölçeceksin ki.
  zaten şimdiye kadar kpss ile bu kurum sınav puanları paralel gitmeyen kimse görmedim.
  illaki istisnası vardır ama kpssde 90 alan gelip kurum sınavında da en kötü 85 alıyor
  oynasa oynasa 5-10 puan oynuyor.
  neyi ölçtün şimdi yani hiç.
  bir de sınav ücretleri var zaten.
  kafasına göre 100 liradan 350 liralara ulaşan bir aralık .
  hangi kurum ne koparırsa artık.
  --------
  en can sıkan senaryo ise şu.
  pazar sınav oluyor.
  çarşamba ya da ne bileyim o haftaiçinde de başka mülakat oluyor.
  evine gitsen gidemiyorsun, kalsan kalamıyorsun.
  en kötü pansiyon, konukevi falan olmuş 300 lira o da yer bulabilirsen.
  hadi diyelim kalacak arkadaşın akraban var.
  kaç kere kalabileceksin ki.
  bir kaldın iki kaldın üçüncüde onlar rahatsız olmasa bile sen rahatsız oluyorsun verdiğin rahatsızlıktan dolayı.