starfield

• hakkındaki yaygara bittiyse haddim olmayarak birkaç kelam da ben etmek isterim. bethesda oyunlarıyla az çok bir geçmişim var. the elder scrolls ve fallout oyunlarıyla çok zaman geçirdim. o zamanlar cebimde para olmadığından bir kısmını korsan oynadım skyrim’in, o yüzden süreden tam emin olmamakla birlikte temiz 400-500 saat sadece skyrim oynadığımı tahmin ediyorum. fallout 3, new vegas, fallout 4 üçlüsünü de yine hiç yoksa 300 saatin üstünde oynamışımdır.
  
  şimdi ben bethesda oyunlarını neden seviyorum? bu oyunlardaki her şeyi yapabilirim ama bir yandan da her an ölebilirim hissi beni büyülüyor. söz konusu bethesda ise oyunun kahramanı biz değiliz. ne demek bu? diğer oyunlarda, kıyaslandığı için söyleyeyim bilhassa sony’nin exclusive oyunlarında, her şey sizin içindir. dünya sizin etrafınızda döner. olaylar script edilmiştir. bu da kötü bir şey değildir. size bir hikaye anlatılmaktadır, siz de ara sıra araya girmektesinizdir. bethesda oyunlarında ise size hikaye anlatılmaz. hikayeyi siz yazarsınız. vaktinde kurtulmadığınız adam size tuzak kurar, peşinde koştuğunuz zırha çöker. ha en başta adamın kafasına sıkarsanız da bulmacayı çözemez, saatlerce uğraşırsınız. dengeyi siz bulacaksınız. her şeyi yapabilirsiniz lakin aynı şekilde her şeyi berbat edebilirsiniz de. sorumluluk sizin.
  
  şimdi bu oyun da tam olarak bunu veriyor bize. eşsiz bucaksız içerikler, bir görevi tamamlamak için bir sürü farklı yol ve alınan kararların sorumluluğu. hepsi var bu oyunda bence. bu defa çok daha büyük bir evrende, düşman çeşitliliği, ortam çeşitliliği, atmosfer çeşitliliği iyice artmış bir ortamda yapıyoruz bunu. bence bir bethesda rpg’si olarak dinamikleriyle de, evren tasarımıyla da çok iyi.
  
  peki bir uzay oyunu olarak nasıl? vasat. uzayda olduğunuzu pek hissetmiyorsunuz. uzay geminiz sadece bir fast travel lokasyonu neredeyse. oyunun motoru da sağ olsun, kesintisiz bir deneyim sunmuyor. her gezegene geçiş yaptığınızda bir loading screen oluyor. o gezegendeki madenlere, binalara girince de aynı durum geçerli. yani oyun asla “ben devasa bir evrendeyim” hissi oluşturmuyor. oda oda geziyor gibi hissediyorsunuz. bir sürü oda var, bir sürü oda çeşidi var, odalar da çok büyük; lakin odaların arasına çelik kapılar koyulmuş. illa anahtarla açıp arkanızdan da kapatacaksınız. o sebeple bir bütün olarak hissedemiyorsunuz evreni. lakin gezegenler tek tek bile yeterince büyük ve majör şehirler içerikle dolu.
  
  oynanışı ben çok beğendim. silah tasarımları, çeşitleri, silah animasyonları çok iyi. düşmanlar mermi süngeri oluyor başta. yapacak bir şey yok. oyun rpg. iki mermide ölmemeleri gerekiyor ki karakteri geliştirmenin mantığı olsun. geliştikçe akıcılaşıyor sekanslar. grafikler bence yine bethesda standartının çok üstünde. bethesda asla en iyi grafikli oyunu piyasa sürmedi. skyrim’in sanat tasarımı iyiydi, doku kalitesi değil. bu oyunda şaşılacak şekilde sanat tasarımıyla beraber iç mekanlarda doku kalitesi inanılmaz üst seviyede. kahve bardağındaki yazı dahi okunuyor. bence bu büyüklükteki bir oyunda muazzam bir işçilik bu.
  
  özetle çok iyi bir bethesda rpg’si, vasat bir uzay simülasyonu olarak benden 9/10 aldı. uzay simülasyonu kısmını daha iyi anlatmalılardı ki beklenti doğru ayarlansın. marketing ekibinin hatası. bence bu türü sevmiyorsanız bu oyunu da sevmezsiniz. lakin türden hoşlanıyorsanız yüzlerce saat oynarsınız. modsuz oynarsınız, modlar oynarsınız, arkadaşınız şurda şu var dedi diye bile oynarsınız. alabildiğine büyük bir bethesda oyunu.
  
  bir de şuraya oyunun teknik yönünü belgesel edasıyla anlatan bir video bırakayım. burada da büyük çoğunlukla övgüyü kapmış. göz atın, eğlenceli bir video.
  
  edit: imla