hayattan ve her şeyden bir anda soğutan şeyler

• bir ay kadar önce, sabah arkadaşlarla işe gidiyoruz, şoförümüz de acemi biraz. ege üniversitesi hastanesinin ordan geçerken bizimki ortaladı yolu biraz, solumuzdaki aracı sıkıştırdı fark etmeden ama trafik zaten yavaş aktığından sürtmeden, çarpmadan yırttık ordan. sonra bu sıkıştırdığımız araç coştu, kornalar yaparak, işaret çekerek geçtiler yanımızdan. az ilerde de sağa çektiler, durun falan diye işaret ediyorlar bize, siklemedik, yürüdük biz. bakıyorum, iki kişiler, biri de epey yaşlı zaten, ellili yaşlarında falan. dört kişiyiz biz arabada, lan insek zaten krikoyu götüne sokup bırakıcaz orda amcam ya, ne sikime bağırıp çağırıp duruyosun ki sen? bu ne öfke, ne sinir sabahın köründe amına koyiim, siktiret sıkıştırmayı, çarpsak, sürtsek ne olacak ki? geçmiş olsun dersin, neyse halledilir, tokalaşırsın biter. sabahın kör sikinde ne bu kavga aşkı, öldürelim mi birbirimizi şimdi? ağızlarımızı yüzlerimizi mi dağıtalım? katil mi olalım? taşradan geldim ben izmir'e, sevgi dolu sokaklarda geçmedi benim de ergenliğim, ama amına koduğumun memleketinde kötü şoförlük ne zamandır cinayet sebebi sayılıyor bilmiyorum. aslında biliyorum ve zaten can sıkıcı olan kısmı bu galiba. harbiden de çok sıkıldım ben halkımın bu kavgalı cinnetli yaşam tarzından.