draco malfoy

• yilisik ve soyunda hayir olmayan bir karakter olarak draco, besinci kitabin su ana kadar okudugum kismiyla ispatliyor ki, harry'e karsi onca kere yenilmis olmasina ragmen, kendisininn optimizmini, nesesini, hayata siki siki sarilisini bozmanin imkani yok: isterse bin kere yenilsin, ezilsin, büzülsün, ettigi büyük laflarin altinda kalsinn; her seferinde hemencecik kendini tekrar toparlayip, harry'e hayati boyunca unutamayacagi baska bir laf sokuyor, ukte bombardimanina tutuyor, sevenini costurup sevmeyenini cileden cikariyor. (böyle sakin sakin, sempatizaniymisim gibi yazdigima bakilmasin, birakin kendisini, filminde oynayan cocugu elime gecirsem, erol tas'i döven kahvehane ahalisi gibi allah ne verdiyse girisecem, öyle uyuz etti picin evladi.)