iyi insan olmanın hiçbir işe yaramaması

• yaptığınız iyiliğin insanlar tarafından (hayvanları tenzih ederim) ancak yaklaşık on beş dakika kadar hatırlanmasına yol açan durumdur. siz kendinizi sıkıntıya sokacak biçimde birisine yardım için uğraşsanız bile o kişi (çok büyük oranla) sıkıntısı ortadan kalktıktan sonra size dirsek çevirecek ve ilk fırsatta sizi sırtınızdan bıçaklamaktan çekinmeyecektir. bu durum okulda da, iş hayatında da, sosyal hayatta da böyledir. birisi o kişiye sizin ona yardım etmek için kendinizi bile sıkıntıya soktuğunuzu hatırlatsa bile (ki bunu ancak iyi insanlar, başka iyi insanların iyilikleri karşısında nankörlük görmesine dayanamadığında yapar) karşıdaki kişinin cevabı bellidir: "bana ne, yapmasaydı o zaman". o alacağını almıştır nasılsa. aynı kişi yeniden iyiliğe ihtiyacı olduğunda yine size gelecek ve bu defa red cevabını aldığında da sizi çamura bulamaktan çekinmeyecektir. çünkü bu ülkede vefa yalnızca bir semttir.
  
  yardıma ihtiyaç duyduğunuzda çevrenizde kendiniz gibi birini bulmanız dileğiyle....
  
  yıllar sonra gelen edit: anlatmak istediğim yanlış anlaşılmış. burada "bakın ben ne kadar iyiyim ama takdir görmüyorum" demedim. benim için iyiliğin göstergelerinden biri yardım edebileceğiniz birine ihtiyacı durumunda yardım etmektir, hatta bazen kendinizi bir kenara atıp önce onu düşünmektir. yoksa kuru kuru iyi insan olmak ve kötülükten kaçınmak pasif iyiliktir, yardım ve paylaşma ise aktif iyiliktir benim gözümde.