liberal demokrat partili hamit

• normalde yazdığım şeylere gelen çeşitli olumsuz yorumları ayrı bir entry ile cevaplamak adetim değildir. hele ki bu kadar sevilmiş bir hikayede bunu yapmak istemezdim ancak sanırım konu hamit olduğu için biraz hassas davranıyor olabilirim. bir arkadaş hamit'i aşağıladığımı söyleyerek bazı örnekler vermiş. belki başkaları da bu doğrultuda düşünmüş olabilir diye kısa bir açıklama yapmak isterim.
  
  örneğin "hamit'in "çakma" deri ceketi, 8. el cep telefonu" falan demişim yazıda. önce bunu açıklayayım;
  
  bunlar aşağılama tanımlamaları değildir. 5 senede tanıdığın insanı 5 dakikada karşı tarafa anlatabilmek için bazı betimlemelere, detaylara ihtiyaç duyarsın. bir karakteri anlatırken değinilen detaylar sayesinde onu hiç tanımayan okuyucular belleklerinde karakteri ince ince yaratırlar. hatta mesela orada ilgili cümlenin devamında "onun ekranı çatlak 8. el telefonlar kullanan ama hayattan muazzam zevk alan hali, kafaya çok şey takmayışı..." ve hemen ardından yazdığım "..hamit'in sıradan bir günde yaptığı şeylerin yüzde 10'unu yapabilmek için hafta sonunun gelmesini bekleyenlerdendik, hamit ise vakti bol bir ücretsiz yaşam rehberiydi." cümleleriyle kendi maddiyatla örülü modern dünyamın(mızın) eleştirisini yapmaya çalışıyorum ancak bu cümlelerden hareketle basitçe hamit'i aşağıladığımı düşünen arkadaş ne yazık ki bunu fark edebilecek inceliğe sahip değil. bu gerçekten dokundu bana ve açıklamak istedim. bunun yanında benim abim de halen akıllı telefon almamakta ısrar etmekte. ben bunu da ortamlarda "adam hala tuşlu nokia kullanıyo mk" şeklinde anlatıyorum. bu ifade herhangi bir aşağılama içermez. ancak eğer hikayenin içinde; "8. el cep telefonu kullanıyor gerizekalı yaaa :))" deseydim, bak bu aşağılama olabilirdi işte. aradaki farkı umarım anlatabilmişimdir.
  
  bunun dışında aynı arkadaşa göre; hamit'e bey'liği layık görmemişim ve onu yine aşağılamışım. yazıdan örnek verdiği yer şu;
  
  "hamit bey (dikkat edin bey) bizim mahallenin imamıydı" dedi ve kesinlikle espri falan yapmıyordu"
  
  hikayeyi bir bütün olarak ele aldığınız zaman orada parantez içindeki (dikkat edin bey) ifadesi, hamit ile ilgili kişi arasında bizim ilk kez şahitlik ettiğimiz farklı düzeyde bir ilişkiye karşı olağanüstü şaşkınlığımızı ifade eder. bunu bu doğrultuda okuyan 100 kişiden 99'unun da böyle anladığına eminim. ne layık bulmaması yahu? sinema filmi olmadığı için o anlık şaşkınlığı klavyeden kısaca nasıl anlatabilirim bilemiyorum. bir şeye şaşırmanız için ille de onu layık bulmamanız falan gerekmez.
  
  aynı eleştirileri sıralayan arkadaşa göre hamit'i yalancı buluyormuşum. bir insanı 'yalancı' olarak tanımlamak ile aynı insanın çoğu zaman zararsız konularda kendini biraz fazla abartmasını komik bulmam ve buna biraz takılmam arasında oldukça fark olduğunu düşünüyorum. hamit ikinci kategorideydi ve bunu kısmen anlatmaya çalıştım yazıda. hamit mutlaka makinelerden anlıyordu ki yazıda "iş çıktığı zaman gerçekten de gider hallederdi. becerikliydi hamit" diye bir bölüm de var. ama mesela hiç teknik liseye falan gitmedi. fakat ortamlarda teknik okul mezunu olduğunu öylesine ciddi bir şekilde (kendine o konuda güvendiğinden) söylerdi ki biz bu ciddiyete gülerdik işte biraz. kuran'ı da biliyordu ama biraz işte. kesinlikle imamlık yapabilecek düzeyde bilmezdi..hatta bilgisini ispat etmek isterken herkesin bildiği bir sureyi yanlış okuyunca çok güldürmüştü bizi.
  
  son olarak; hiçbir insan dosdoğru değildir. hiçbir insan melek değildir. hiçbir insan sadece iyiliklerden oluşmaz. kötülükler, iyilikler, 'düzenbazlıklar' ve 'salaklıklar' her insanda vardır. aynı zamanda hiçbir insan saf kötü değildir. hiçbir insan sadece sinsi veya içten pazarlıklı olmaz. gerçek dünyadaki insanlar filmlerdeki insanlara benzemezler ve filmlerdeki karakterleri en çok bundan dolayı sevmem. hamit de bu dünyada yaşayan bizler gibi iyilikleri-kötülükleri birbirine karışmış birisiydi. ama şunu net olarak ifade edebilirim ki; hamit genelde iyi bir insandı. bunu, onu yakından tanıyan çoğu kişi böyle söyleyecektir.
  
  bunlar dışında, bana bu eleştirileri yapan arkadaşa katıldığım bir nokta var; yıllar geçtikçe artan bir pişmanlık. evet belki de daha çok ciddiye almalıydık o günler (hastalık günleri) hamit'i. yalnız şunu söyleyeyim o ciddiye çok almadığımız süreç 1 haftayı geçmez. sonra işin ciddiyetini anlayıp maddi manevi yanında olduk. ancak o aynı ciddiyeti kendine göstermemişti ve kendini iyi hissedince ilaçları bırakmıştı. yine de belki daha da ilgilenebilirdim, belki daha çok kontrol edebilirdim diye bir pişmanlık hissi var evet ve bunun önüne geçemiyorum. o ise bence şu anda cennetten bana bakıp "ulan hadi bırak şimdi beni, kaç kız düştü onu söyle" diyordur. cennette olduğundan nasıl emin olduğuma gelince..bu başlığın altında başka bir arkadaşın yazdığı gibi; "o bi yolunu bulmuştur".