2 temmuz 2005 pink floyd hyde park konseri

• live 8 denilen şeyin eleştirilecek çok şeyi var belki. eleştirilmeli de elbette, ama dünya çapinda milyonlarca insani büyük bir kollektif hipnoza sürükleyen böyle bir konsere yolaçtığı için sevinmek ve g8 zorbaligina karşı dünya çapında içinde pink floyd'un da yeraldiği yeni tür bir muhalefet geliştirdiği için umutlanmak da gerek. 15-20 dakikalik, 4 şarkılık bir konserin sanki iki saat sürmüş gibi herkesi mutluluktan yorgun düşürmesini de yazalim bir kenara. pink floyd sevenlere, floydianlara; waters'in heyecanini, gilmour'un hüznünü, mason'in tedirginliğini gösterdiği için de, bunlari gördüğümüz için de floyda ve live 8'e yine tesekkür borçlu olalim. waters solodayken gilmour'un mason'a gülümseyerek hafiften gözkirpmasini, mason'un yeter artik senden çektiğim diyerek kulakligi çikartmasini, waters'in hep bir gözü gilmour'da duruşunu gördüğümüz için de... hoş biz hep gilmour sevdik, waters'da karanlik bir yan bulduk. ama bu konserde yine gördük, karanlik taraf olmadan diğeri tamamlanmiyor, anlasilmiyor... karanlığı aydınlığı hepsi aynı havada, yine ayni yerde durduklari için de sevindik... sevinecek yer ariyoruz, bu kez pink floyd sevindirdi yillar sonra bir gece vakti...