eşek gibi çalıştıktan sonra erkeğe yemek yapmak

• keşke sevdiğim bir adam olsa da yapsam dediğimdir.
  
  bir kadın sevdiği adama yemek yapmayı bir ağırlık bir yük olarak görüyorsa, bir adam sevdiği kadına yardım etmeyi hayatından almak, zamanından çalmak olarak görüyorsa bitmişiz biz.
  
  ne kadar bitkin olursam olayım sevdiğim bir insana yemek yapmak benim iş stresimi alır, yorgunluğumu unutturur. özellikle o kişi yemeği beğendiğini söylediği an, işte o an dünyalar benim olur.
  
  ve bunu erkeğe hizmetçilik olarak görmem. paylaşmaktır bu, sevdiğim adam da eminim ev içinde bir şeylere ortak olmuştur. o da birşeyler yapıyordur.
  
  zaten sevdiğiniz adama yemek yapmak batmaya başladıysa siz bir düşünün derim o ilişkiyi. helvasını yemeye az kalmış belli ki!!!
• (bkz: onu da bölüyüm)
• dışarıda, iş ortamında yaşadığı tüm aptallıkları 'hoş geldin'iyle unutturmakla kalmayıp huzur hissettiren tüm varlığına, ona, birlikte yemek için yapılandır.
  oldukça güzel olur sanırım.
• (bkz: kadınlığı kendine dert olmuş, cinsiyetini özümseyememiş feminist kezban beyanı)
  
  ben o bana yemek yapan kadının ellerini öperim, çocuklarımda ayaklarını öper. kadının yaptığı fedakarlık ve üstlendiği rol ile erkeğin yaptığı fedakarlık ve üstlendiği rol farklı olabilir ama her zaman fedakarlık yapılan konuları gündeme getirmek, üste çıkmaya çalışmak kaşarlık alametidir, söylemesi benden. ama işte eşşek gibi çalıştım yemek yapmam diyen fındık beyinli kadınları eş diye alan erkeklerde ılıklık var, bırakacaksın ölene kadar kendi kendine yemek pişirip yalnız yemenin ızdırabını yaşasın ve ölsün bu kezban türü. hayatta sevdiği ve değer verdiği insanlar için fedakarlık yapmak kadar güzel bir şey yok, bunu karşı tarafın başına kalkmakta bir o kadar şerefsizliktir ve alçaklıktır.
• hem dünyanın en proteinli sütünü yap, hem de yemek!!!
• bir erkek olarak düşündüğümde bana bile zor gelen icraat. bazen eve geldiğimde düşünüyorum " çalışan kadın olsam yemek yapmam gerekecekti" diye. hem çalışan kadın olup hem ev kadını sorumluluğunu üstlenmek dünyadaki en zor yaşam tarzlarından biri sanırım. eşimin çalıştığı zamanlarda mümkün olduğunca yardım ediyordum. genelde dışarıda yemeğe teşvik ediyordum , bazen yemeği yapıyor sofrayı hazırlıyordum. yeri geldi camları bile sildim. iki kişi çalışan çiftler , birbirinize yardımcı olun , hayatı çekilmez kılmayın.
  
  not : eşim ev hanımlığını seçtiği için böyle bir durumum kalmadı.
• sonuçta eve giden kadın kendisi de yemek yiyeceği için zoruna gitmeyecektir.
• aptallıktır. çünkü illa ki yaranamazsınız beyefendiye. göreviniz olarak görür, işleri sırtınıza yükledikçe yükler hayvanoğlu hayvan. ^{* *}
• yaw yemeğe ne gerek var. pleysteyşının prizi tak. içeri git dizini izle.
  
  ben yaparım yemee.
• çokta haksız bir sitem değildir
  
  fakat
  
  doğadaki bütün canlıları incelerseniz dişiler herzaman yuvayı yapar ;-) sonuç doğa kanunu, kanunlarda değişmez