...and justice for all

• bir gun lars ulrich ucaga binmek uzere havaalanina gitmeden once sirketten yeni cikan bazi albumlerin kopyalarini alir, ucakta dinlemek uzere. ilk albumu koyar, artik kasetcalar mi discman mi oldugunu bilmedigim alete. ikinci parcanin baslamasi ile birlikte o gune kadar duymadigi, gormedigi bir soundla, tarzla karsi karsiya kalir. sarkinin adi it's so easy , albumun adi appetite for destruction ve produktoru de mike clink'dir. bunun uzerine metallica bir sonraki albumu and justice for all'u flemming rasmussen yerine mike clink ile kaydetmeye karar verir. mike clink shortest straw ve harvester of sorrow'un davul kayitlari ile ise baslar, ama yaptigi yapici elestirilere james ve lars direnc gosterir. radikal bir degisiklige gitmek istemezler ve sonunda fleming rasmussen ayni fatih terim gibi geri gelir. kayit sirasinda herkes kendi kisimlarinin yeteri kadar yuksek sesli olmadigini dusunur, herkesin sesi yukselir, ama jason'in bass'i unutulur. butun bu olaylar istemeden de olsa bu albume digerlerinden farkli olan o soguk ve keskin havayi vermistir. istemeden diyorum , cunku butun metallica uyeleri, bu albumun produksiyonundan memnun olmadiklarini cesitli defalar belirtmislerdir. zaten bir sonraki albumde kendilerini bob rock'a tam anlamiyla teslim etmislerdir.
  
  eger mike clink kovulmasaydi album nasil olurdu, hala cevabi merak edilen bir sorudur.