demek ki

• bir varsayım bağlacı^*
  
  sevgili keri'nin bıraktığı yerden devamla, dışa dönük olanı nasıl ki bir dedikodu sisteminin başlangıç noktası olması itibariyle yıkıcı özellikler taşıyorsa, içe dönük olanı da bir o kadar yıkıcı olabiliyor.
  
  özdeğer, özgüven hatta özşefkat konularındaki eksikliklerinin farkında olmayan, bunun sonucu olarak da alınganlık müessesinin en önde gelen müşterisiyseniz, bu bağlaçla ilişkilendirdiğiniz ve çoğu gerçeklikten uzak varsayımlarınız hayatınızı cehenneme çevirmeye yetebilir ;
  
  telefonumu açmadı, demek ki sesimi duymak istemiyor,
  geri aramadı, demek ki bana o kadar da değer vermiyor
  mesajımı gördü ama yanıtlamadı, demek ki beni sevmiyor
  buluşmaya gecikti, demek ki gelmek istemiyor
  
  örnekler çoğaltılabilir. tabi bu bakış açısında kendini dünyanın merkezine koymak isteyen, ancak o derece özgüven sahibi olamadığı için çekinik duran bir narsizmden de söz edilebilir. sonuç itibariyle, bir defa çarpık bakış açısı türedimi, ilerleyen her adımda farklı türevlerinin, görüngülerinin oluşması tabiatın kanunu gibi.
  
  iflah olmaz bir alınganlıktan, nacizane bu cümleleri yazabilecek bir noktaya gelmiş bir insan olarak, bu bağlacın nasıl bir haleti ruhiyenin sonucu kullanılabileceğini az çok tahmin edebiliyorum. bir şekilde bu bağlaç içsel sesinizin ayrılmaz bir parçası olmuşsa, bundan kurtulup hayatınızdaki cehennemin ateşini bir nebze söndürmenizin yollarını aramaya başlamanın zamanı gelmiş de geçiyor olabilir.