sırbistan

• iş için defalarca ziyaret ettiğim en az diğer balkan ülkeleri kadar doğası hoş, şehirlerinin kendine has bir güzelliği mevcut, gelişime açık, fakirliğin hissedildiği, merkezi yerlerde dilenciye çokça rastlanan, sokak köpeği olmayan ama sahipli köpekten geçilmeyen bir ülke. insanı tamamen enteresan sanki bizm 60-70 lerde doğan abiler-ablalar gibi naif ve klas insanlar.
  
  biraz örnek vermem gerekirse?
  
  - almanya'da aç mısınız diye soran olmazken ziyaret ettiğim müşteriler sırbistan'da yedirir-içirir bir de memnun kaldın mı başka ne getirelim diye samimiyetle sorarlar.
  hatta memnun kalmazsan üzülürler.
  - bir ziyarette ben türkiye'den bir diğer şirket yetkilisi fransız bir zat fransa'dan geldi; ziyaret boyunca fransız beni işin sonunda nasıl ekeceğinin yolunu yaptı (uçağı kaçarmış, çok işi varmış, trafik zart zurt); hayatımda ilk ve son kez gördüğüm müşteri bu duruma içerleyip "iş bitsin belgrad'a sizi ben götürüp gezdireceğim" dedi ve yaptı.
  - yine bir gün bir müşteri; iş uzadıkça uzuyor bana refakatle görevli olmayan biri mesai bitmesine rağmen saatlerce benle kaldı, akşam eğlenmem için arkadaşının canlı müzik yaptığı lokantaya bıraktı ve arkadaşı ile tanıştırdı
  - türk olduğumuzu öğrenen garsonların biz istemeden domuz içerikli ürünleri işaretlemesine tek bu ülkede rastladım
  - börek başta olmak üzere 1.000 e yakın türkçe kelime kullandıklarını pek çok kişi mutlulukla beyan etti
  - ve en önemlisi artık bizde olmayan sokakta insanlar gülümsüyor.
  
  (bkz: nikola tesla) nın ülkesinden de aslında pek kötü bir şey beklemiyordum ama hem avrupa'lılar seni rus yanlısı bilsin, hem yüzlerce yıl osmanlı egemenliği'nde kal, hem türk-müslüman dünya tarafından vahşi tanın, hem hollywood seni barbar-cani tanıtsın ana gerçekte de bir o kadar insancıl ol enteresan umarım bozulmazlar.