yeyip ^*

• günlük konuşmalarımızda "yiyip" diye telaffuz ettiğimiz sözcüğün yazılışıdır.
  
  (bkz: yiyin mi yeyin mi sorunsalı)
  
  ~efendim düzelteyim. bu fiil ve demek fiili, ünlü daralması kuralından faydalanan sözcükler gibi duruyor. yanlış anlamış da olabilirim. bir bilen mutlaka vardır. kelam etsin.
• (bkz: ünlü daralması)
• yiyip yerine kullanılması bana daha mantıklı gelen sözcük. aslında ikisi de kullanılabilir, ikisi de uygun. "yiyip geldim" deyince çok sırıtmıyor çünkü. ama başka koşullarda da yeyip denebilir, daha kulağa uygun olduğu durumlar var. ne bileyim.
  
  mesela şimşek yeyip gök gürültüsü sıçmak derken "yiyip" yerine "yeyip" kullanmak kulağıma daha doğru gibi geliyor. sözcüklerin söylendiği ya da okunduğu gibi yazıldığına dair söylentileri yalanlayan bir durum da bu dil bilgisi kuralları. "yeyip" yazamıyormuşuz, "yiyip" olarak standart oluşturmuşlar, nasıl okuduğuna karışmıyorlar. acayip. sözlükteki başlık bile çat diye "yiyip"li versiyonuna taşındı. ahaha. süper, interaktif...
• yemeğe kadın muamelesi yapıyorsun. hem sık sık acıkıyor, hem harcayıp, yiyip geçiyorsun^*. üçse üç, beşse beş, kaç öğün gerekirse. belirli sayısının olmayışı bile anlamlı. düşünmeye değer.
  
  "yaşıyoruz, daha ölmedik,
  umutlar var yarına
  -budur zenginliğim, paylaştığım
  umut yiyip, somut içiyorum." (bkz: yarına ne kaldı/@ibisile)
  
  aynaya bakmak birazıyla hatırlamak, birazıyla yeniden tanışmak. arkaya hem bakmak hem bakmamak işlevi gördürülebiliyor, ikircimli. geviş getirmeye benziyor. bizim zamanımızın uyaran bolluğu sindirimi dönüştürdü, artık daha yayvan ve insan içinde midelere sahibiz. bir kerede yiyip içip sıçıp çıkarmıyoruz; tekrar tekrar yiyor, geri çağırıyor, yeniden tanışıyor, şeylerimizi lastik gibi uzatıyor, lime lime ediyoruz. nasrettin hoca'nın kesip kesip attığı, üstüne işediği karpuzları, dönüş yolunda susuz kalınca "buna değmiş, buna değmemiş" diye eksiksiz yeniden yiyişi çok modern, çağcıl bir fıkra. aynı şekilde, eskiden doğum ölüm düzenli döngüselmiş, bunlar şimdi birbirinin fazla içinde ve laubali ve kördüğüm gibi.
  
  (ilk giri tarihi: 12.12.2017)
  
  (bkz: yemek/@ibisile)
  (bkz: yemece/@ibisile)
  (bkz: yiyip bitirmek)
  (bkz: yiyin mi yeyin mi sorunsalı)
• ilginç ama doğrusu yiyip imiş. ahanda tdk yazım kılavuzundan kopyalıyorum.
  --
  
  türkçede a, e ünlüleri ile biten fiillerin şimdiki zaman çekiminde, söyleyişte de yazımda da a ünlüsü ı, u; e ünlüsü i, ü olur: başlıyor (<başla-yor), oynuyor (<oyna-yor), doymuyor (<doyma-yor), izliyor (<izle-yor), diyor (<de-yor), gelmiyor (<gelme-yor), gözlüyor (<gözle-yor) vb.
  
  birden çok heceli ve a, e ünlüleri ile biten fiiller, ünlüyle başlayan ek aldıklarında bu fiillerdeki a, e ünlülerinde söyleyişte yaygın bir daralma (ı ve i’ye dönme) eğilimi görülür. ancak söyleyişteki ı, i ünlüleri yazıya geçirilmez: başlayan, yaşayacak, atlayarak, saklayalı, atmayalım; gelmeyen, izlemeyecek, gitmeyerek, gizleyeli, besleyelim vb.
  
  buna karşılık tek heceli olan demek ve yemek fiillerinde, söyleyişteki i ünlüsü yazıya da geçirilir: diyen, diyerek, diyecek, diyelim, diye; yiyen, yi-yerek, yiyecek, yiyelim, yiye, yiyince, yiyip vb. ancak deyince, deyip sözlerindeki e yazılışta korunur.